Skogstankar

"Hjortefot" har samla sine tankar kring budsjettet i Fusa i dette diktet.

Det var ein hustrig dag under jakta

Karane kraup i ly for vadlesletta

Men kaffien varma og det vart snakk om politiske fakta.

Eller fakta og fakta, det er ikkje lett å forstå detta.

Dei folkevalde tingar ei storstilt høyring.

Om noko som verkeleg engasjerer.

Likevel vel dei berre einvegskøyring.

Det er i alle fall ikkje folkemeininga dei respekterer.

Kva er det dei ikkje forstår?

Kan det hende dei treng tolk?

Nei, det er maktarrogansen som rår.

Ute i bygdene det kjennest som ein dolk.

Eit sterkt sentrum vil dei ha,

men det er jo i provinsen folk vil bu.

På kommunetunet dei har det ikkje bra.

Dei ynskjer jo dette å snu.

Kva kan dei gjera med den opprørske provinsen?

Det enklaste er å leggja ned nokre skular.

For sentrum må vera største skulekrinsen.

Dei klarer ikkje å hindra at folk i bygdene .....

Auka busetnad i sentrum er ikkje lett.

I mange år det har vore eit fela kav.

Men no ordnar det seg, flyktningebustader rett og slett.

Stakkarane må jo kunna gå både til doktar og NAV.

Byggja når kommunen skal spara på kvar ei krona.

Dei må no kunna bu andre plassar.

Men då må stakkarane langs landevegen slita ut skona.

Kan løysinga liggja hos desse som ynskjer større klassar?

Borna frå sentrum kan til provinsen i buss susa.

Og i gamleskulen kan det bli husvære.

Då vil me alle få eit lukkeleg Fusa.

Anten me ynskjer å vera små eller svære.

Så vyrde ordførar der du sit så viktig med brillene på nasa.

Partiet har nok lært deg å vita best,

men provinsen vil ikkje slutta å masa,

for det er ikkje med hovmod ein vinn mest.

Hjortefot